زیبا مینویسی

توی اون اتاق تنها یکی هست که دیگه تنهایی معنی پیدا نمیکنه یا اگر هم اسمش تنهایی باشه اونوقت شاید زیباترین جا اونجا باشه.
به تنهایی مگریز، از تنهایی مگریز، گهگاه آن را بجو و تحمل کن. ولی نه همیشه ، گهگاه ، یاحق

این شعر رو در یکی از تنها ترین تنهایی هایم نوشتم :
مرگ!
مرگ!
مرگ !
حیات را در لبانت یافتم
و زندگی را در چشمانت.

تو را زیسته ام
تو را زیسته ام در همان اَوان کودکی
زمانی که شیرم را با زهرآمیختند
آنگاه که سقف خانه هایمان فرو ریخت
و من جیغ می زدم و تو را می خواندم
اما تو ای مرگ
همیشه
رخسار در پرده ی انکار
و لجاجت عدم اجابت
پنهان داشته ای .

مرگ همیشه با من بوده ای
هنگامی که لبانم را دوختند تا آ ن کلمه ی ممنوع را فریاد نزنم
هنگامی که پشتم بر ضربه های شلاقِ هدایت بوسه می زد .

ای مرگ چرا آغوشت را دریغ می کنی .
هر روز بال هایت را زیر پایم می گسترانی
و سوار بر زورق ترس و دلهره
به سوی تعهد زندگی ام می رانی .
جرعه جرعه تو را در پیکم نوشیده ام
چرا مستی مرگ مرا نمی گیرد .

ای
واقعیتِ جاودانه ی بی تخفیف
" پیکرت جز در خلواره ی راستی نمی سوزد "


آذر 1383

سلام . افتخار لینک وبلاگ شما نصیب من شد ..مرور خط انتظار برای همه سخته ... موفق باشین

nemikham

نوشتهات قشنگه مثل قالبت مثل اسم وبلاگت مثل عکس بالای وبلاگت مثل ...

لینکت رو اضافه کردم ...

موفق باشی ...
http://asroone.blogspot.com/

سلام .. من آپ هستم خوشحال میشم بیاین .. ممنون .. راستی من شما رو لینک کردم ها .....

antezar kasiftarin vajeh roi zamin faghat hamino mitonam begam

منم همون كه ژرفا جونم ميگه D:

سلام ...
اولین باره که قدم به دنیای شما میگذارم ...
ساده نویسی زیباترین خصوصیت کار شماست ...
به من هم سر بزنید ...
موفق باشید
یا علی

سلام ...
اولین باره که به دنیای شما قدم میگذارم ...
ساده نویسی بارزترین خصوصیت کار شماست ...
موفق باشید
یا علی

salam,
daghighan...
chetori mishe inja farsi nevesht?

سلام! کارت زیباست باز هم خواهم آمد

سلام
من تقریبا برگشتم.نمی تونم به هیچ دوستی بگم جات خالی.چون زیاد جذاب نبود و نیست.اما چیزی که از تحش نصیبم شد خیلی جذابه.از اون لحظه به بعد زندگی رو چون شراب دلنشین توت فرنگی فرانسوی ای که دیگه هیچ وقت نصیبم نشد حس می کنم که نرم و نازک در رگهای من جاری می شود.دلم می خواست می توانستم لحظات مبارزه رو ثبت کنم.اما شدنی نبود .

سلام
این دومین باری که کامنت میگذارم.در حالیکه به این موزیک زیبای وبلاگت گوش می کنم.من تقریبا برگشتم.نمی تونم به هیچ دوستی بگم جات خالی.اما در پایانش چیز جالبی نصیبم شد.حس کردن زندگی بصورت شراب توت فرنگی دلنشین فرانسوی ای که دیگر طعمش را نچشیده بودم .الان زندگی در رگهای من جاری شده است و شاید بد نباشد انسان گاهی مبارزه ای از نوع مرگ و زندگی رو تجربه کند.همواره پیروز باشی

سلام خیلی ناز و با وقار نوشتی شیطون......پیش ما بیا..!

سلام زیاد نوینویسم باید برم خیلی خوب نوشتی مرسی ......پیش ما هم بیا

مينای عزيزم سلام...ببخش اگه زودتر از اينا نيومدم...من بر عکس تو تا حالا حس نوشتنم رو از دست ندادم...چند باری هم اومدم ؛ خوندم و باز هم رفتم...می دونی خيلی خوشحال شدم وقتی ديدم تونستم رو لبت لبخند بنشونم...و خوشحال ميشم اگه سعی کنی اين حس عبثی که ازش صحبت کردی و تنهايی درونيت رو تغيير بدی...هر چند که نياز به زمان داره...

update kon aghaaaa

آقا چيه ژرفا جون D:

دوست خوبم سلام...
کارهای قشنگتان را خواندم...
اگر مايل به چاپ آثارتان هستيد پيشنهاد می کنم سايت radmehrpub.com را ببينيد و آثارتان را جهت مسابقه کشوری شعر و داستان کوتاه ارسال کنيد موفق باشيد... مهتاب

be eshtebah baraye chand matlabe paeen tar comment gozashtam ...gar che ke farghi nadare chon hamash zibast!...sharmande farsi nemishod!

سلام ...با اینکه بی معرفت شدی!اما من همین جور میام اینجا!ولی چرا آپدیت جدید . نمی بینم؟!!

این حوض نقاشی مدتهاست که فقط رنگ خاکستری اش را به من هدیه می کند
نرگس های زمستانی را کسی دوست نداشت...
مینای گلم...لطف اگه لطف کنی و آی دی مسنجر خودت را برای من بگذاری ممنون میشم
آی دی من اینه:narges1891@yahoo.com
باشه؟منتظرم...

سلام دوست محترم
مطالب کوتاه و در عین حال زیبایی مینویسید
به شما تبریک میگم
با ارزوی موفقیت

سلام.واقعا زیبا مینویسی.از اینکه به وبلاگم اومدی ممنونم.تا بعد

سلام مینا.نوشته ها به من انگار یاداوری میکنه که بهت بگم کتاب زمان و نامیرائی در سینمای تارکوفسکی رو بخری و بخونی.احساس مسکنم خوب مینویسی و خوب احساست رو بیان میکنی.

نمیدونم چرا کامنتها ارسال نمیشند.

كامنت‌ها به اين توپي داره ارسال ميشه! عجيبه‌ها!