نگفتمت مرو انجا كه آشنات منم درين سراب فنا چشمه حيات منم
وگربه خشم روي صدهزارسال زمن به عاقبت به من ايي كه منتهات منم
نگفتمت كه به نقش جهان مشو راضي كه نقش بند سراپرده رضات منم
نگفتمت كه منم بحروتويي يكي ماهي مروبه خشك كه درياي باصفات منم
نگفتمت كه چومرغان به سوي دام مرو بيا كه قوت پروازوپروپات منم
نگفتمت كه تو را ره زنند وسرد كنند كه آتش وتپش وگرمي هوات منم
نگفتمت كه صفتهاي زشت در تو نهند كه گم كني كه سرچشمه حيات منم
نگفتمت كه مگو كار بنده از چه جهت نظام گيرد خلاق بي جهات منم
اگر چراغ دلي دانك راه خانه كجاست وگر خداصفتي دانك كه خدات منم

(مولانا)