افسوس كه مزرعه ات بي بار تر از ان بود كه بذرهاي عشقم را به ثمر برساند..................
افسوس كه دستانم كوچكتر از ان بودند كه دستانت را در هياهوي كلاغان كينه توز كه بر فراز مزرعه ات در پرواز بودند رها نسازند....................
افسوس كه ما كوچكتر از ان بوديم كه بدانيم عشق چيزي نيست جز هوايي كه با باز شدن پنجره در ريه هامان جاري ميشود...................

و پنجره هنوز بسته است وما هنوز به افسوسهايمان مي انديشيم.................