همه لرزش دست و دلم ازآن بود
كه عشق پناهي گردد,
پروازي نه
گريزگاهي گردد.

آي عشق آي عشق
چهره آبي ات پيدا نيست.

و خنكاي مرهمي بر شعله زخمي
نه شور شعله بر سرماي درون

آي عشق آي عشق
چهره سرخت پيدا نيست.

غبار تيره تسكيني بر حضوروهن
و دنج رهايي بر گريز حضور,
سياهي بر آرامش آبي
و سبزه ي برگچه بر ارغوان

آي عشق آي عشق
رنگ آشنايت پيدا نيست.


(احمد شاملو-ابراهيم در آتش)